BTS NC AllV

Title : ยัยแทกับห้องคาราโอเกะ Ship : JinKookMin x V Rate : 18+ __________________________________________   หลังจากที่พวกเรา 'บังทันโซนยอนดัน' ได้รางวัลใหญ่จากบิลบอร์ดมา จนเป็นที่จับตามองของสื่อมวลชนรวมทั้งแฟนเพลงและประชาชนทั่วไปก็ให้ความสนใจกันอย่างล้นหลาม จนไม่สามารถทำอะไรตามใจตัวเองได้มากนัก ไหนจะทัวร์คอนเสิร์ตอีก ร่างของพวกเราก็แทบจะพังอยู่แล้ว และในวันนี้ พวกเราพึ่งจะแสดงคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นจบไป เป็นการปิดท้ายการทัวร์ที่น่าประทับใจมากๆ และบังพีดีนิมของเราก็อนุญาติให้พวกเราพักผ่อนตามใจชอบ อยากจะไปซื้อของ เล่นเกมหรือจะนอนอยู่เฉยๆก็ได้ทั้งนั้น ในวันนี้พวกเรา อ่า หมายถึงผม จองกุก จีมิน และพี่จิน ก็เลือกการผ่อนคลายด้วยการ 'ร้องคาราโอเกะ' ส่วนแร็ปไลน์ก็พากันแต่งเพลงสำหรับอัลบั้มหน้ากันอย่างตั้งอกตั้งใจ "แทแท ร้านนี้ดีไหม มีอาหารให้สั่งได้ด้วย" เสียงของจีมินดังขึ้นพร้อมกับที่เจ้าตัวชี้นิ้วไปที่ป้ายหน้าร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่ง ทางเข้าค่อนข้างมิดชิดพอสมควร ซึ่งเป็นเรื่องดีที่จะไม่มีใครสังเกตุเห็นพวกเรา และราคาก็น่าคบหา จะว่าไปก็น่าสนใจจริงๆ "อ

Title :  Ex-boyfriend Ship :  KookV Rate :  PG BY :  No secret We don’t talk anymore, we don’t talk anymore เราต่างไม่คุยกันอีกแล้ว We don’t talk anymore, like we used to do เราไม่ได้คุยกันอย่างแต่ก่อนแล้วนะ ผมคิดว่าเรารักกันมากพอนะ “ เลิกกันเหอะจองกุก ” คิดด้วยว่าเขาจะรู้ว่าความรักที่ผมให้ไปมันมากขนาดไหน “ กูเบื่อแล้วว่ะ ” คิดมาตลอดอีกนั่นแหละว่าเราจะอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข “ มึงแม่งไม่เคยสนใจกูเลย ไม่เคยมีเวลาให้กู เวลาที่กูต้องการมึง มึงก็หายหัว ทำไมวะ ” คิดอีกนั่นแหละว่าเขาจะเข้าใจตัวตนของผม เข้าใจในความเป็นเรา  “ กูพอแล้ว กูเหนื่อย ” แต่สงสัยผมคงจะคิดไปเองคนเดียวซะแล้วล่ะ มั้ง “ เออ เลิกก็เลิก ”   _________________________ I just heard you found the one you’ve been looking ผมได้ยินมาว่า คุณได้พบคนที่คุณเฝ้าตามหาแล้ว You’ve been looking for คนที่คุณเฝ้าหามานานน่ะ I wish I would have known that wasn’t me ผมน่าจะรู้แต่แรกนะ ว่าคนคนนั้นน่ะไม่ใช่ผมอยู่แล้ว แต่ทำไมก็ไม่รู้

Title : Winner Ship : KookV Rate : 15+ By : No Secret  #ภาคต่อจาก Special Part : Loser นะคะ __________________________________ เปลือกตาสีมุกนวลขยับกรอกขึ้นลง ก่อนที่มันจะเปิดขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่ดูหม่นหมอง ใบหน้าสวยหวานที่ไร้สีเลือดและริมฝีปากแห้งผาก นั่นคือสิ่งที่ผมเห็น ผมขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่ดูเปราะบางเหลือเกินในเวลานี้ ผมช่วยให้เขาลุกขึ้นมานั่ง จากนั้นจึงรินน้ำจากเหยือกใส่แก้วใบใส ประคองแผ่นหลังบางให้ค่อยๆจิบน้ำในแก้วช้าๆ หลังจากที่คุณเริ่มมีสติ คุณก็จ้องไปที่ข้อมือเล็กที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผลสีขาวสะอาดอย่างประณีตนั่น ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับคุณดี ในหัวมันว่างเปล่าและในอกก็ปวดหนึบ จึงทำแค่เพียงสัมผัสแผ่วเบาบนหลังมือบางของคุณเท่านั้น เพราะผมหวังว่ามันจะถ่ายทอดความรู้สึกที่สับสนของผมให้คุณได้รับรู้ แต่คุณก็ชักมือหนีสัมผัสจากผม คุณก้มหน้าลงแต่ผมก็ยังคงเห็นน้ำตาที่หยดลงบนผ้าห่มสีขาวที่คลุมลำตัวผอมบางของคุณเอาไว้ คุณร้องไห้หนักขึ้น สะอื้นมากขึ้น แต่ผมกลับทำอะไรไม่ถูก ไม่สิ ผมทำอะไรไม่ได้ต่างหาก เพราะผมรู้ตัวเอง...ว่าได้ปล่อยมือคุณไปแล้ว...

Special Part : Jungkook x Taehyung PG : 15+ ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะทำอย่างนั้นกับผมได้ลง ผมที่เป็นคนรักของคุณมา 5 ปี ผมที่รักคุณมากที่สุด และเชื่อว่าคุณ...ก็รักผม หรือเป็นเพราะว่า ความรักที่ผมให้คุณไป มันไม่มากพอกันนะ ถึงไม่สามารถทำให้คุณรู้ได้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน คุณถึงได้...กลับไปหาเขา... ถ้าหากถามว่าเจอกันครั้งแรกเป็นยังไง เราทั้งคู่จะตอบว่ามันโคตรบัดซบ เราไม่ได้ถูกใจในตัวอีกฝ่าย กลับกัน เราโคตรจะชังน้ำหน้ากัน อาจเรียกได้ว่าเรา เกลียด กันตั้งแต่ได้รู้จักอีกฝ่ายแล้ว เหตุผลน่ะเหรอ? คงเพราะเราเหมือนกันเกินไป คงเคยได้ยินสินะ ว่าคนประเภทเดียวกันมักอยู่ด้วยกันไม่ได้ ผมไม่ชอบพูด และคุณก็เช่นกัน ผมสูบบุหรี่จัด และคุณก็เช่นกัน ผมชอบเวลาตัวเองอยู่เหนือใคร และ... คุณก็เช่นกัน พวกเราทั้งคู่ต่างอิฐิสูง ทุกครั้งที่เจอกันเราไม่เคยพูดกันเลยสักครั้ง คงเพราะไม่มีใครเป็นคนเริ่มมันก่อน อย่าว่า เรามันคนประเภทเดียวกัน ทุกอย่างดำเนินมาจนถึงเราอยู่ม.ปลายปีสาม  วันที่คุณเลิกกับแฟนของคุณ วันที่คุณจับมือผมแน่นแล้วพูดว่า  อยู่ตรงนี้ก่อน